Στον δέκατο πέμπτο τόμο της έκδοσης της "Ιστορίας του Ευρωπαϊκού Πνεύματος" από "Το Βήμα", ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος καταπιάνεται με δύο -χωρίς ίχνος υπερβολής- γιγάντιες μορφές της Ιστορίας, που την χάραξαν τόσο βαθιά όσο ελάχιστοι άνθρωποι έχουν καταφέρει: τον Ναπολέοντα και τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Δύο μορφές που και μεταξύ τους "συνδέθηκαν" μ' έναν παράξενο και συμβολικό τρόπο. Όταν ο Μπετόβεν έγραψε την "Τρίτη Συμφωνία" του, την "Ηρωική", έργο που άλλαξε για πάντα τη μουσική, την αφιέρωσε στον Βοναπάρτη. Στο πρόσωπό του έβλεπε τον ηγέτη που θα απελευθέρωνε τους ανθρώπους από την καταπίεση της εξουσίας. Το ίδιο αυθόρμητη όμως, αν και πολύ βιαιότερη από την αφιέρωση, υπήρξε η στιγμή που ο Μπετόβεν επέστρεψε στο χειρόγραφο πρωτότυπο της παρτιτούρας της "Ηρωικής", για να σβήσει την αφιέρωση με τέτοια μανία, που έσκισε το χαρτί προκειμένου να την εξαφανίσει. Ήταν η στιγμή που εκείνος που πίστευε για ελευθερωτή, έστεφε τον εαυτό του αυτοκράτορα - κι ο Μπετόβεν δεν του το συγχώρεσε ποτέ...

Τα δύο πιο διάσημα έργα στην ιστορία όλης της μουσικής είναι δικά του: η "Πέμπτη" και η "Ενάτη Συμφωνία" του. Πάντως, η Μοίρα στάθηκε πολύ σκληρή με τον μέγα δημιουργό των ήχων. Η "Ενάτη Συμφωνία", η "Missa Solemnis", τα "Τελευταία Κουαρτέτα" και τόσα άλλα από τα ανυπέρβλητα, ακόμα και σήμερα, αριστουργήματα του Μπετόβεν γράφτηκαν όταν ήταν ήδη πια κουφός!... Κι αν αυτό δεν είναι ο θρίαμβος του ανθρώπινου πνεύματος, τότε, τι μπορεί να είναι;

Περιέχονται τα κεφάλαια:
- Η καταγωγή του Μπετόβεν
- Τα νεανικά του χρόνια στη Βόννη και τα χρόνια στη Βιέννη
- Από την "Ηρωική Συμφωνία" ως το "Αυτοκρατορικό Κοντσέρτο"
- Η "Missa Solemnis" η "Ενάτη Συμφωνία" και τα "Τελευταία Κουαρτέτα Εγχόρδων"
- Πώς είδαν τον Ναπολέοντα οι σύγχρονοι του καλλιτέχνες
- Από τον θρίαμβο μέχρι τον θάνατό του
- Ο γαλλικός ρομαντισμός