H ιστορία Φιλοσοφίας του Δημήτρη Παπαδή είναι σίγουρα ένα πολύ χρήσιμο εγχειρίδιο για την ελληνική Αρχαιότητα που χαρακτηρίζεται από σαφήνεια, λιτότητα και εγκυρότητα. Η τελευταία οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο συγγραφέας εργάζεται αναλύοντας και ερμηνεύοντας τα κείμενα των Ελλήνων φιλοσόφων από το πρωτότυπο και όχι από μεταφράσεις. Τις τελευταίες τις χρησιμοποιεί επικουρικά. Δυστυχώς αυτός ο τρόπος προσέγγισης των φιλοσοφικών κειμένων της Αρχαιότητας τείνει να εκλείψει. Και αυτό, όπως είναι αυτονόητο, έχει άμεση επίπτωση στην ποιότητα των βιβλίων που αναφέρονται στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία. Η παρούσα μονογραφία του συγγραφέα περιορίζεται στους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους, και κυρίως στους δύο μέγιστους, στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και πραγματεύεται ορισμένες από τις κυριότερες πτυχές του έργου τους, όπως π.χ. είναι: η έννοια της κοινοκτημοσύνης στον Πλάτωνα, η Ψυχολογία του και οι περίφημες Πλατωνικές Ιδέες, η αρετή και η ευδαιμονία στον Αριστοτέλη, η έννοια της λεγόμενης φυσικής δουλείας και το είδος της δημοκρατίας που προτείνει ο Αριστοτέλης.