Το χρονικό ενός έρωτα. Σαράντα μήνες, σαράντα μέρες, σαράντα ώρες, σαράντα δευτερόλεπτα. Ή μήπως σαράντα χρόνια, σαράντα αιώνες; Μια παράξενη αριθμητική των αισθήσεων, όπου προσθέτεις στιγμές, αφαιρείς αναμνήσεις, πολλαπλασιάζεις την επιθυμία, διαιρείς την ηδονή, και το αποτέλεσμα μένει πάντα το ίδιο.
Οι αριθμοί δε μας ένοιαζαν καθόλου. Ο χρόνος είναι ένα μέγεθος που πρέπει συνεχώς να μηδενίζεται.
Ως συνήθως, με ρώτησε αν θα τον αγαπώ για πάντα, τι ερώτημα κι αυτό, καίριο κι άπιαστο, κάπως χαζό, μα πάνω απ' όλα μεγαλειώδες. Η διάρκεια είναι ένα παλάτι μυθικών διαστάσεων πάνω σε σαθρά θεμέλια, για να αντέξει, απαιτεί από μας λεπτές κινήσεις και δυναμικούς χειρισμούς. Συγχαρητήρια στα κορμιά μας! Συγχαρητήρια στην ψυχή μας!
Τι μένει από το καθημερινό πηγαινέλα του έρωτα; Το καταφύγιο της γραφής, όταν τα σώματα έχουν παλέψει κι έχουν συμφιλιωθεί χωρίς να έχουν μετρήσει τις απώλειες. Ο σωστός χρόνος για να γράψεις ένα ημερολόγιο ερωτευμένων.