ΗΛΕΚΤΡΑ

Σας φαίνεται λοιπόν περίλυπη και συντριμμένη
επειδή τάχα έκλαψε πικρά και θρήνησε η ελεεινή,
που μ'αυτήν την τύχη ο γιος της 'χάθη;
Αλλά να, γλιστράει κρυφογελώντας. Ω δύστυχη εγώ.
Ο θάνατος σου, Ορέστη, πέθανε,
πολυαγαπημένε μου, και μένα.
Γιατί έφυγες ξεριζώνοντας απ'την καρδιά μου
τις μόνες που μ' απόμειναν ελπίδες,
πως κάποτε θα γύριζες ζωντανός,
τιμωρός για τον πατέρα και τη δύστυχη εμένα.
Και τώρα πού πρέπει να στραφώ;
Γιατί 'μαι μόνη δίχως εσένα και δίχως τον πατέρα.
Πρέπει πια να'μαι πάλι δούλα
στους πιο μισητούς εχθρούς μου,
στους φονιάδες του πατέρα.