"Φίλοι μου, έφθασε η ώρα -και για έμενα δεν θα υπήρχε καλύτερη- νσ αναχωρήσω από αυτήν την ζωή. Η Φύση με καλεί στο χρέος μου, και ως έντιμος οφειλέτης θα πληρώσω την οφειλή μου ευχαρίστως, όχι όπως ίσως κάποιοι περιμένουν, με θλίψη και οδύνη, διότι μοιράζομαι την κοινή πεποίθηση των φιλοσόφων ότι η ευτυχία της ψυχής είναι ανώτερης τάξης από αυτήν του σώματος και πιστεύω ότι όταν το καλύτερο διαχωρίζεται από το χειρότερο πρέπει να χαιρόμεθα και όχι να λυπούμεθα.Έχω κατά νου επίσης ότι σε μερικές περιπτώσεις, οι ίδιοι οι θεόι έδωσαν τον θάνατο ως υπέρτατη ανταμοιβή σε κάποιους άνδρες ξακουστούς για την αρετή τους. Αλλά αυτό το δώρο, γνωρίζω καλά, πως μου δόθηκε για να μην υποχωρήσω στις μεγάλες δυσκολίες ούτε νά υποκύψω και να ταπεινωθώ· διότι η εμπειρία με δίδαξε ότι οι στενοχώριες καταβάλλουν μόνο τους αδύναμους, αλλά υποχωρούν μπροστά σε εκείνους που ακλόνητα τις υπομένουν.... Πιστεύοντας ότι ο στόχος ενός δίκαιου ηγεμόνα εϊναι η ευημερία και η ασφάλεια των υπηκόων του, πάντοτε ήμουν, όπως γνωρίζετε, περισσότερο υπέρ μιας ειρηνικής πορείας, άποκαθαίροντας τις πράξεις μου από κάθε έλλειψη εγκράτειας, που διαφθείρει τόσο την συμπεριφορά όσο και τον χαρακτήρα. Αναχωρώ, με ευχαρίστηση, γνωρίζοντας ότι όποτε, υπακούοντας στις επιτακτικές προσταγές του γονέα μου -της χώρας-, έξετέθην με την θέλησή μου στους κινδύνους, έμεινα στην θέση μου ακλόνητος, έχοντας εκπαιδευθεί να βαδίζω πάνω στις καταιγίδες της μοίρας..."