[...] Η αποστολή όμως της παρούσας προσπάθειας εκτείνεται πέραν της ανίχνευσης των προαναφερθεισών, "κλασσικών" εγκληματολογικών επιδιώξεων. Μέσα από την ιδιομορφία της συγκεκριμένης υπόθεσης, τα τελεσθέντα από τους νεαρούς της Παλλήνης εγκλήματα αντικατοπτρίζουν ένα ευρύτερο εγκληματολογικό φαινόμενο: το έγκλημα (νοούμενο κυρίως ως έγκλημα κατά της ζωής) ως προϊόν, ως "επιταγή", παραθρησκευτικών δογμάτων ή δοξασιών, ένα ζήτημα πολυσύνθετο, το οποίο συνορεύει τόσο με την κοινωνιολογική έρευνα των ταραγμένων ημερών που διέρχονται οι κοινωνίες δυτικού τύπου προς το τέλος του αιώνα, όσο και με ειδικότερα εδάφη της αντεγκληματικής επιστήμης, όπως το οργανωμένο έγκλημα και η νεανική παραβατικότητα. Αξιοποιώντας, λοιπόν, τα δεδομένα περιθώρια μιας εκ των πραγμάτων πρωτότυπης εγκληματολογικής συγγραφής, η μελέτη αυτή δεν φιλοδοξεί να διεξέλθει το παραπάνω κεντρικό ζήτημα, αλλά, δεδομένου του ότι η τέλεση σειράς εγκλημάτων από ομάδες με παραθρησκευτικό χαρακτήρα αποτελεί ένα νεόκοπο παρ' ημίν ποινικό σύμπτωμα, να θέσει ορισμένα ανοικτά ερωτήματα, να απαντήσει σε όσα περισσότερα δύναται επί της συγκεκριμένης υπόθεσης και να ενθαρρύνει επερχόμενες, και διεξοδικότερες εργασίες προς την ίδια κατεύθυνση.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)