Δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με ένα αντικείμενο σχεδόν ξένο προς το δικό μας οικόπεδο, αλλά η κοινωνία η ίδια (ίσως και ο ίδιος ο χαρακτήρας μας) μας το επέβαλε για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον τα ποικιλόμορφα θρησκευτικά ή μισοθρησκευτικά μανιτάρια, που ξεπετάγονται εδώ κι εκεί σε διάφορες κοινωνικές ομάδες στο [" ΒΗΜΑ " της 16-10-94 αναφέρονται 127(!) , με αυξητικές από τότε τάσεις] και επαγγέλλονται όλα τους τη σωτηρία του ανθρώπου και δεύτερος λόγος είναι η έλλειψη μιας ικανής βιβλιογραφίας, που να διαφωτίζει με καθαρότητα και επιστημονικό λόγο το πρόβλημα. Η κλασσική θεολογία είναι δεμένη πίσω από το γνωστό άρμα, κουρασμένο πια να ανταποκριθεί να αντιμετωπίσει αυτό το ποικιλόμορφο φυτώριο των σύγχρονων θρησκευτικο-πολιτικο-φιλοσοφικών ιδεών (και συγγνώμη για την στρέβλωση της γλώσσας) , αφού δεν έχει κατορθώσει τούτο τα τελευταία 50 χρόνια.
'Οσο για τις άλλες θεολογικές σχολές και τάσεις, αυτές είναι που χάνονται μέσα στον κυκεώνα των ιδεών του 20ου -21ου αιώνα. Αρχίζουν από τις μυθικές τάσεις των Τοτεμιστικών και Φετιχιστικών θρησκευτικών ιδεών των υπό ανάπτυξη λαών και φτάνουν μέχρι των μοντερνιστικών θρησκευτικών(;) ιδεών και αιρέσεων ξεθωριασμένων και ενδεδυμένων (στις περισσότερες περιπτώσεις) με το μανδύα του προτεσταντισμού.[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)