Μετά την αυτοκτονία του αλκοολικού αδελφού της Λίαμ, η αφηγήτρια του βιβλίου, η σαραντάχρονη Βερόνικα -εγκλωβισμένη και η ίδια στην απόγνωση ενός αποσυνθεμένου γάμου και μιας αμήχανης μητρότητας- αποφασίζει να φωτίσει το αμαρτωλό παρελθόν, που ίσως οδήγησε τον αδελφό της στην αυτοκαταστροφή. Στην προσωπική της αυτή αναδρομή και καταβύθιση, σύμμαχοι μα και εμπόδια στέκουν τ' αδέλφια της πολυμελούς οικογένειας Χέγκαρτυ, τυπικά τέκνα της μικροαστικής Ιρλανδίας: θερμόαιμοι, οξύθυμοι, ανεξιχνίαστοι και συχνά αυτοκαταστροφικοί. Μήπως όμως ο σπόρος του κακού δεν βρισκόταν μέσα τους; Μήπως η κατάρα που μοιάζει να βαραίνει πάνω στην πολύπαθη οικογένεια ήταν εξωγενής, ένας δάκτυλος που άφησε παντού το σημάδι του;

Με υλικά της τα αισθήματα και τα απλά αλλά σπαραχτικά πράγματα της καθημερινότητας καθώς και την ποταπότητα της απελπισίας τους, η νικήτρια του βραβείου Μπούκερ 2007 συνθέτει μια συγκλονιστική ελεγεία για τη διαβρωτική δύναμη της αγάπης και για το μίσος "...αυτών που δεν επέλεξες ν' αγαπήσεις μα αγαπάς έτσι κι αλλιώς." Για το στοργικό τέρας που λέγεται οικογένεια.