"Η σούτρα του λωτού", από τον 3ο αιώνα που πρωτοεμφανίστηκε στην Κίνα, θεωρείται ένα από τα λαμπρότερα κείμενα του Βουδισμού Μαχαγιάνα. Υπήρξε αντικείμενο βαθύτατου σεβασμού από γενεές Βουδιστών στην Κίνα, σην Κορέα, στην Ιαπωνία και σε άλλα μέρη του κόσμου. Επηρέασε ουσιαστικά την ιαπωνική και την κινεζική φιλολογία, αλλά και σχολιάστηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη βουδιστική γραφή.
Στην εισαγωγή της αξιέπαινης μετάφρασής του, ο B. Watson τονίζει: "Ο Λωτός δεν είναι τόσο ένα ολοκληρωμένο έργο, όσο μια συλλογή θρησκευτικών κειμένων, μια ανθολογία νουθεσιών, ιστοριών και λατρευτικών εγχειριδίων. Μερικά από αυτά μιλούν με ιδιαίτερη δύναμη σε ορισμένου τύπου ανθρώπους ή σε συγκεκριμένες καταστάσεις, ενώ κάποια άλλα μιλούν σε διαφορετικού τύπου ανθρώπους ή σε άλλες καταστάσεις. Αυτός, χωρίς αμφιβολία, είναι ένας από τους λόγους της ευρείας και διαρκούς έλξης που ασκεί ανά τους αιώνες και για τους οποίους έχει διαποτίσει τόσο βαθιά τους πολιτισμούς στους οποίους έχει αποκαλυφθεί".