Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, ο Ραφ κλείνει τα μάτια του. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν φοβάται τίποτα. Ξέρει ότι το φεγγάρι δύει στα μαύρα νερά. Η καρδιά του χτυπά ακόμα δυνατά από το αίμα που κυλά μέσα του. Αλλά εκείνος είναι κάτι περισσότερο από αίμα και βρεγμένα μαλλιά και βρεγμένα μάτια και μελανιασμένο στόμα. Εκείνος είναι όλες οι προσδοκίες του κόσμου, όλα τα όνειρα που έχουν οι γονείς του για αυτόν, είναι το μέλλον, όχι μόνο το παρόν.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, τα έχει σχεδόν καταφέρει. Έχει ταξιδέψει τόσο μακριά και είναι τόσο κοντά σε μια στεριά που αχνοφέγγει. Να! Με το χέρι τη φτάνει, χωράει όλη η στεριά μέσα στο χέρι του. Είναι κοντά αλλά η ζωή τον εγκατέλειψε ήδη. Αλλά αυτός δεν θα εγκαταλείψει τη ζωή. Ποτέ.

Η "Σκοτεινή ύλη του Ραφ" είναι μια νουβέλα φαντασίας της Ζωής Νικολοπούλου, η οποία κοσμείται με πλέον των είκοσι έγχρωμων εικόνων που φιλοτεχνήσε η Εύα Κουτσούκου.