Στο δεύτερο τόμο εξετάζεται η κλασική λογοτεχνία του 19ου αιώνα. Εκτός από τους μεγάλους συγγραφείς, γίνεται λόγος για όσα ακόμα φαινόμενα κρίνονται αντιπροσωπευτικά μέσα στην κίνηση της λογοτεχνικής ιστορίας. Επιδιώκεται να δοθεί στον αναγνώστη αποσαφηνισμένη εικόνα και της πολύ ιδιόμορφης εκείνα τα χρόνια ρωσικής κοινωνικής σκέψης, που, από τα μέσα του αιώνα κι ως το τέλος της περιόδου, έδωσε έναν ιδεολογικό λαβύρινθο και είναι απαραίτητο να τον προσεγγίσει κανείς για ν' αντιληφθεί μερικά από τα σπουδαιότερα φαινόμενα της λογοτεχνίας, όπως λ.χ. το ρωσικό μυθιστόρημα. Η εξιστόρηση κλείνει με τη δεκαετία του 1880-1890, όταν αποσύρονται από τη σκηνή οι μεγάλοι δημιουργοί κι οι μεγάλες συνθέσεις κι έρχεται η ώρα των καθηλωμένων ελπίδων και των μικρών μορφών, μέσα από τις οποίες προχωρεί η ανάλυση της κλασικής κληρονομιάς κι η ετοιμασία για νέες συνθέσεις.