Φθινόπωρο. Η εποχή που φθίνουν οι οπώρες. Όχι όμως και ο σεξισμός! Υπάρχει σεξισμός; Υφίστανται οι γυναίκες βία και κακοποίηση; Κυριαρχούν τα εγκλήματα φύλου; Παρέχονται ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης και στα δύο φύλα; Απαντήσεις υπάρχουν. Πρώτα όμως πρέπει να κατανοηθούν τα ερωτήματα και να καταγραφεί το μέγεθος αυτών των εγκληματικών πράξεων: Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τις απαντήσεις επειδή δεν αντιλαμβάνονται την ύπαρξη του προβλήματος. Οι λύσεις έχουν αξία μόνο αν γνωστοποιηθεί το πρόβλημα που δημιουργεί η πρακτική της ανισότητας.
Φθινόπωρο. Τα φύλ(λ)α κατρακυλούν νωχελικά μέσα στην κίτρινη σιωπή τους, για να εγκολπωθούν στην αγκαλιά της γης. Πτώσεις χλωμές και αναίμακτες. Η εκδρομή στις σχέσεις των φύλων απαιτεί πεζοπορία. Γιατί μέσα από το παράθυρο οι συγκρούσεις φαίνονται αδύναμες. Μόνο αν κυλιστείς στο παχύ στρώμα των φύλ(λ)ων ακούς τον ξερό κρότο που κάνουν όταν θρυμματίζονται. Λίγο πριν γίνουν απαραίτητο συστατικό του χώματος που θα τα ξαναγεννήσει.
Αιώνες τώρα παλεύουν τα φύλ(λ)α για το ανεμοσκόρπισμά τους και την εγκατάστασή τους σε σκούρο βρεγμένο χώμα. Είναι βρεγμένος ως την προκατάληψη ο σεξισμός! Η βία κατά των γυναικών στάζει καταρράκτες καθημερινών ιστοριών. Οι ομπρέλες όμως της άγνοιας είναι αδιάβροχες, πλαστικοποιημένες από το καλύτερο υλικό της αδιαφορίας. Η ανισότητα και ο σεξισμός που υφίστανται οι γυναίκες είναι αειθαλή δέντρα. Δε ρίχνουν ποτέ τα φύλ(λ)α τους. Δεν παραδίδονται στη γη. Κι έτσι δεν μπορούν να θρυμματιστούν εύκολα. Μπορούν όμως να τροφοδοτηθούν με νερό, από τα υπόγεια ύδατα των καταγγελιών και των ανατροπών! Ευτυχώς, αυτά τα νερά ούτε αρχίζουν ούτε και τελειώνουν εδώ. Δροσίζουν γύρω γύρω όλο τον πλανήτη.