Την διασκέδαζε να ξυπνά στους άνδρες πότε ελπίδες και πότε φόβους, να τους σέρνει από τη μύτη κατά τα κέφια της -αυτό το έλεγε να κοπανάς τους ανθρώπους τον έναν με τον άλλον- εκείνοι όμως ούτε καν σκέφτονταν να της αντισταθούν και υποτάσσονταν πρόθυμα. Σε όλη της την ύπαρξη, την ζωηρή και ωραία, υπήρχε ένα ιδιαίτερα γοητευτικό μείγμα πονηριάς και ξεγνοιασιάς, προσποίησης και αφέλειας, ηρεμίας και σβελτάδας· σε όλα όσα έκανε, σε όλα όσα έλεγε, σε κάθε της κίνηση διακρινόταν μια λεπτή, ανάλαφρη χάρη, όλα πρόδιδαν μια ιδιόμορφη, παιχνιδιάρικη δύναμη. Και το πρόσωπο της άλλαξε αδιάκοπα, έπαιξε και αυτό. Εξέφραζε σχεδόν ταυτόχρονα κοροϊδία, περίσκεψη και περιπάθεια. Τα πιο διαφορετικά συναισθήματα, ανάλαφρα και γρήγορα, όπως οι σκιές από τα σύννεφα σε μια ηλιόλουστη μέρα με πολύ αέρα, περνούσαν κάθε τόσο απ' τα μάτια και τα χείλη της.

Αυτή είναι μια χαρακτηριστική περιγραφή της "Πρώτης αγάπης" του Ιβάν Σεργκέγιεβιτς Τουργκένιεφ.