Στα 1570 η νήσος Κύπρος, εμπροσθοφυλακή της αυτοκρατορίας της αποικιοκρατικής Βενετίας στη Μεσόγειο, δέχεται επίθεση από τον Τούρκικο στόλο που επιδιώκει να επανακτήσει τον έλεγχο αυτού του σημαντικού στρατηγικού κόμβου.
Αφού πρώτα έπεσαν Λευκωσία και Κερύνεια, οι επιδρομείς κατευθύνθηκαν στην Αμμόχωστο που ήταν προστατευμένη από ισχυρό σύστημα οχυρών. Πρόσθετη προστασία παρείχε η άκαμπτη θέληση του Κυβερνήτη που είχε αναλάβει καθήκοντα δύο χρόνια νωρίτερα. Η δυσαναλογία των στρατιωτικών δυνάμεων τρομακτική: 240.000 άνδρες ο εχθρός, 7.000 οι υπερασπιστές. Όμως η αποφασιστικότητα, το κουράγιο, η εκπληκτική επινοητική ικανότητα των πολιορκουμένων επέφερε στους επιδρομείς φοβερές απώλειες. Στο μεταξύ η κόλαση των βομβαρδισμών, των πυρκαγιών και της πείνας κατέτρωγαν, αργά-αργά, αυτή τη λαμπερή πόλη με τα μεγαλοπρεπή κτήρια, τους κήπους, τους πορτοκαλεώνες, τις πηγές. Παράλληλα με την πόλη καταστρεφόταν αυτός ο περήφανος και λεπτεπίλεπτος πολιτισμός που στη διάρκεια της μακράς περιόδου ειρήνης είχε μάθει να μετατρέπει σε τέχνη τη γλύκα της καθημερινής ζωής.
Το μυθιστόρημα ξεκινά τον Ιούλιο του 1571, όταν ήδη έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος πολιορκίας. Οι υπερασπιστές κρυμμένοι στις στοές και στα οχυρά ξαναζούν κάθε αυγή τη βασανιστική ελπίδα να δουν τα πλοία των ενισχύσεων, που έχουν ζητήσει απεγνωσμένα, πολλές φορές, να εμφανίζονται στη θάλασσα. Αλλά η Βενετία είναι μακριά, κωφεύει. Ίσως προετοιμάζεται να συγκεντρώσει όλες της τις δυνάμεις σε μία κίνηση αιφνιδιασμού, αυτήν που περιμένουν οι Τούρκοι με αυξανόμενη ανησυχία.
Η "Πολιορκία της Αμμοχώστου" είναι ένα μυθιστόρημα όπου ο από καιρό αναμενόμενος εχθρός με τα απροσδιόριστα χαρακτηριστικά, που τόσο καιρό υπάρχει μόνο στην φαντασία, τελικά καταφθάνει σαν σπρωγμένος από φήμες πρωτοφανούς αγριότητας που τον συνοδεύουν και που θα αποδειχθούν λίγες σε σχέση με την πραγματικότητα. [...]