Ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα η Οπτική επιστήμη, η οποία ασχολείται με το φως και τις μεταβολές που αυτό υφίσταται και προκαλεί, απασχόλησε τους αρχαίους Έλληνες. Ο Πλάτων, ο Δημόκριτος, ο Εμπεδοκλής, ο Αριστοτέλης, και αργότερα ο Αρχιμήδης, ο Ευκλείδης, ο Ήρων ο Αλεξανδρινός, ακόμη και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος μελέτησαν και έγραψαν για την όραση, το φως, τις ακτίνες, και έθεσαν τις βάσεις για τις σύγχρονες θεωρίες περί φωτός.

Πώς μεταδίδεται το φως, πώς λειτουργεί η όραση, πώς θεραπεύονται οι παθήσεις των ματιών; Κι ακόμα τι είναι η διάθλαση, η ανάκλαση, η σμίκρυνση, η μεγέθυνση, και ποιες οι εφαρμογές τους; Μελέτες που οδήγησαν στα πρώτα κάτοπτρα, τις διόπτρες, τους φάρους με κορυφαίο τον Φάρο της Αλεξάνδρειας, τηλεσκόπια, τον πρώιμο "σκοτεινό θάλαμο", τις πρώτες χειρουργικές επεμβάσεις στο μάτι, ίσως τα πρώτα γυαλιά, τα "δίοπτρα" όπως αποκαλούνταν, κι ακόμη τη θεατρική σκηνογραφία με τα πρώτα οπτικά τεχνάσματα επί σκηνής. Και, βέβαια, βοήθησαν στη σύλληψη του εγχειρήματος του Αρχιμήδη που κατέκαυσε το ρωμαϊκό στόλο με τα θρυλούμενα -και θρυλικά- κάτοπτρα.

Μια ακόμη γοητευτική σελίδα από τα επιτεύγματα της αρχαιοελληνικής σκέψης, μιας σκέψης απίστευτα τολμηρής, δημιουργικής και πολυμήχανης.