Ήρθε ο καιρός να γραφτεί η νέα Ιστορία του Ισραήλ. Μια νέα Ιστορία, αφού, από τότε που άνοιξαν τα αρχεία πάνω στα χρόνια ίδρυσης του κράτους, η ιστοριογραφική διαμάχη μαίνεται με πρωτόγνωρη ένταση: κάτω από ποιες συνθήκες η εθνική εβραϊκή εστία -το Γιτσούβ- ιδρύεται στην Παλαιστίνη το 19ο και τον 20ό αιώνα, σε μια ήδη κατοικημένη γη; Ποια ήταν η στάση της ηγεσίας του Γιτσούβ απέναντι στη γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης και στους επιζώντες; Ποια ήταν η ακριβής φύση της διακήρυξης της Ανεξαρτησίας στις 15 Μαΐου 1948: αποσκοπούσε στην ίδρυση ενός αποκλειστικά εβραϊκού κράτους ή οι Αραβες και οι Παλαιστίνιοι θα είχαν τη θέση τους σ' αυτό; Το Ισραήλ μπορούσε να είναι ιουδαϊκό και δημοκρατικό και ταυτόχρονα να απορρίπτει το διαχωρισμό της θρησκείας από το κράτος; Αυτό το πρωτοποριακό και μοναδικό έργο επανασυνδέει την κρίση εθνικής ταυτότητας με την ιδιαιτερότητα του Ισραήλ: πώς να γράψει κανείς την Ιστορία ενός κράτους όταν Ιστορία και συλλογική μνήμη συγχέονται, όταν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων γίνονται ιστορικοί, όταν οι ιστορικοί είναι ταυτόχρονα ερευνητές με επιστημονική υπευθυνότητα αλλά και πολίτες διψασμένοι για ειρήνη;