Με τη βοήθεια μιας μαμής που είχε διδαχτεί την τέχνη της στο μαιευτήριο του Οτέλ-Ντιε στο Παρίσι, όταν ήταν διευθύντρια η περίφημη Λουίζ Μπουρζουά, η συμπαθέστατη κυρία Ποκλέν, το γένος Κρεσέ, γέννησε το πρώτο της τέκνο, ένα πρόωρο γένους αρσενικού, στις 13 Ιανουαρίου του 1622. Πενήντα χρόνια αργότερα η γυναίκα του φρόντισε να σκεπάσει τον τάφο με πέτρινη πλάκα και παρήγγειλε να φέρουν στο νεκροταφείο εκατό δεμάτια ξύλο για να ζεσταίνονται οι άστεγοι. Μόλις κρύωσε ο χειμώνας, μια τεράστια φωτιά άρχισε ν' ανάβει πάνω στην πλάκα. Με τη θερμότητα η πέτρα ράγισε και έγινε κομμάτια. Ο χρόνος σκόρπισε τα συντρίμμια της και όταν, ενενήντα χρόνια αργότερα, οι κομισάριοι της Γαλλικής Επανάστασης έφτασαν με το σκοπό να ξεθάψουν το σώμα του Ζαν-Μπατίστ Μολιέρου για να το μεταφέρουν σ' ένα μαυσωλείο, κανένας δεν μπόρεσε να τους υποδείξει με βεβαιότητα το μέρος όπου είχε ταφεί. Και παρόλο που τα λείψανα βγήκαν πράγματι από τη γη και μεταφέρθηκαν σ' ένα μαυσωλείο, κανένας δεν μπόρεσε ν' αποφανθεί μετά βεβαιότητος ότι τα λείψανα αυτά ήταν πράγματι του Μολιέρου. Είναι πολύ πιθανό οι τιμές ν' αποδόθηκαν σε κάποιον άγνωστο.