Η Κριστίνε ήρθε αναμαλλιασμένη και διψασμένη για εκδίκηση, καθώς βασανιζόταν από την αράχνη που είχε αρχίσει ξανά να φουσκώνει. Όταν είδε τον φόβο των αντρών και πως καμία γυναίκα δεν ήταν παρούσα, τους αφηγήθηκε επακριβώς όσα είχαν συμβεί: Πως ο Πράσινος είχε βασιστεί αμέσως στον λόγο της και σαν επισφράγιση της είχε δώσει ένα φιλί στο οποίο εκείνη δεν είχε δώσει μεγάλη σημασία. Και πως στο ίδιο εκείνο σημείο είχε μεγαλώσει τώρα η αράχνη, κάνοντάς την να υποφέρει τα μαρτύρια της Κόλασης αμέσως μόλις βαπτίστηκε το πρώτο παιδί, και πως όταν βαπτίστηκε το δεύτερο παιδί -και ο Πράσινος εξαπατήθηκε- η αράχνη γέννησε αναρίθμητες άλλες αράχνες προκαλώντας της όλους τους πόνους της Κόλασης, γιατί εκείνος δεν ανεχόταν να τον εξαπατούν χωρίς τιμωρία, όπως την έκαναν τώρα πια να καταλάβει οι πόνοι του θανάτου, που βασάνιζαν χίλιες φορές το κορμί της.