Το 1827, ενώ ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν βρισκόταν ξαπλωμένος στο νεκρικό του κρεβάτι, ο νεαρός μουσικός Φερδινάνδος Χίλερ βρισκόταν εκεί, για ν' αποδώσει τον ύστατο φόρο τιμής στον μεγάλο συνθέτη. Εκείνη την εποχή συνηθιζόταν να κόβουν μια τούφα από τα μαλλιά του νεκρού σαν ενθύμιο και αυτό έκανε και ο Χίλερ την επομένη του θανάτου του Μπετόβεν. Τη στιγμή που τον έθαβαν, το κεφάλι του Μπετόβεν ήταν κουρεμένο σχεδόν σύρριζα αφού πλήθος ανθρώπων είχε, με τον ίδιο τρόπο, θελήσει να αποκτήσει ένα τελευταίο ενθύμιο, του σπουδαίου αυτού συνθέτη. Η επιρροή του πάνω σε όλους όσους είχαν ακούσει τη μουσική του ήταν ακατανίκητη.
Επί ένα αιώνα η τούφα των μαλλιών αποτελούσε πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο της οκογένειας Χίλερ και ίσως να κατέληγε σε κάποιο θησαυροφυλάκιο Τραπέζης αν δεν ταξίδευε, με μυστηριώδη τρόπο, στην πόλη Γκιλελέγιε στην υποδουλωμένη από τους Ναζί Δανία, κατά τις πλέον ζοφερές ημέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί δόθηκε σε ένα γιατρό, τον Κέι Φρέμινγκ που είχε αναμειχθεί ενεργά στην προσπάθεια διάσωσης εκατοντάδων κυνηγημένων και τρομοκρατημένων εβραίων. Ποιος του έδωσε τα μαλλιά και γιατί; Και τι απόγιναν αυτοί οι πρόσφυγες, που είχαν κρυφτεί στη σοφίτα της εκκλησίας του Γκιλελέγιε;
Μετά το θάνατο του Φρέμινγκ τα μαλλιά τα πήρε η κόρη του, η οποία τα παρέδωσε στο Sotheby's για να πουληθούν. Δύο θαυμαστές του Μπετόβεν, ο Ίρα Μπρίλλιαντ και ο "Τσε" Γκεβάρα τα αγόρασαν το 1994. Με την παρότρυνσή τους έγιναν πολλά ιατρικά τεστ με την ελπίδα να ανακαλυφθούν οι πιθανές αιτίες της χρόνιας κακής υγείας του συνθέτη, της κώφωσης και του θανάτου του. Τα αποτελέσματα, που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά εδώ, είναι εντυπωσιακά και αποτελούν την περισσότερο πειστική εξήγηση που έχει μέχρι σήμερα δοθεί στο ερώτημα γιατί ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς που γνώρισε ποτέ ο κόσμος καταδικάστηκε να ζήσει, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, στη σιωπή.