Ανάμεσα στις μεγάλες πόλεις της αρχαιότητας η Αλεξάνδρεια άσκησε εξαιρετική γοητεία πάνω στους λαούς της Μεσογείου. Ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο το 331 π.Χ. και έγινε πρωτεύουσα του Βασιλείου των Πτολεμαίων ως την άφιξη των Ρωμαίων (30 π.Χ.).
Όλα τα πλούτη της Αιγύπτου περνούν από αυτήν εξαιτίας του ρόλου της σαν λιμανιού στις εκβολές του Νείλου, που την τοποθετεί επικεφαλής του μεσογειακού εμπορίου. Οι επιστήμες γνωρίζουν εκεί μιαν αξιοσημείωτη άνθηση χάρη στους μεγαλύτερους επιστήμονες: η ιατρική με τον ανατόμο Ηρόφιλο, η γεωγραφία με τον Ερατοσθένη, η αστρονομία και τα μαθηματικά, ενώ αναπτύσσονται η λογοτεχνία και η ποίηση.
Γύρω από τη Βιβλιοθήκη και το Μουσείο η αλεξανδρινή ζωή ενώνει τις νέες ελληνικές απαιτήσεις με την αιγυπτιακή κληρονομιά. Οι Ελληνομακεδόνες είναι οι μόνοι πολίτες στην Αίγυπτο, όπου όμως οι γυναίκες μπορούν να γίνουν βασίλισσες. Οι Αιγύπτιοι ενσωματώνονται σιγά σιγά, ενώ οι δούλοι αποτελούν τη σιωπηλή πλειοψηφία. Η αυλαία ανοίγεται πάνω σ' αυτήν την κοινωνία με τις γιορτές της, τις ιεροτελεστίες της, τους τόπους διαβίωσής της και τα μνημεία της. Χωνευτήρι, όπου ανακατεύονται οι πνευματικές καλλιέργειες, οι καλλιτεχνικές παραδόσεις και οι άνθρωποι, η Αλεξάνδρεια λάμπει για τρεις αιώνες με μια λάμψη, που περιγράφεται και φωτίζεται μεγαλόπρεπα σ' αυτό το έργο.