O όρος "ελληνοτουρκισμός" περιγράφει αφ' ενός το πολιτισμικό φαινόμενο της ωσμώσεως μεταξύ ελληνισμού και τουρκισμού από τον 11ο αιώνα και έπειτα, και αφ' ετέρου την ιδεολογία που προσβλέπει στη συγκρότηση μιας ελληνοτουρκικής κρατικής οντότητας επί τη βάσει αυτού του φαινομένου. Το παρόν βιβλίο εξετάζει την ιστορική εξέλιξη της συγκεκριμένης ιδεολογίας, εκδιπλώνοντας μία μακρά ακολουθία σημαινόντων ανθρώπων που υπεστήριξαν την ιδέα της ελληνοτουρκικής πολιτικής ενοποίησης: τον ύστερο Βυζαντινό φιλόσοφο Γεώργιο Τραπεζούντιο (15ος αιώνας) τον Έλληνα πολιτικό Τυπάλδο-Ιακωβάτο, τον Οθωμανό επιχειρηματία Σκαλιέρη, τον Οθωμανό Σουλτάνο Μουράτ Ε', τον Οθωμανό τραπεζίτη Ζαρίφη, τον Οθωμανό πολιτικό Καραθεοδωρή Πασά και τους Έλληνες διανοουμένους Δραγούμη και Σουλιώτη-Νικολαΐδη (μέσα 19ου αιώνα έως το 1920) τις δύο μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και της Τουρκίας, Ελευθέριο Βενιζέλο και Κεμάλ Ατατούρκ (1928-1933) τους ηγέτες των συγκαιρινών στρατιωτικών καθεστώτων στις δύο χώρες ανάμεσα στο 1968 και το 1973 και, τέλος, τον επιφανέστερο θεωρητικό του ελληνοτουρκισμού στις μέρες μας, καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη. Γενικώς η μελέτη μαρτυρά την διαχρονικότητα της ελληνοτουρκιστικής ιδεολογίας, παρά τις περιοδικές ρήξεις και τον παραδοσιακό ανταγωνισμό μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων.