Το 1889 ο Γκαμπρέλε Ντ' Αννούντσιο δημοσιεύει, το πρώτο του μυθιστόρημα, την "Ηδονή". Ήρωας του, ο Αντρέα Σπερέλλι, ένας εστέτ αριστοκράτης, λάτρης της τέχνης, του ωραίου, της ηδονής, του έρωτα. Μες στην κοσμική ζωή και την ηδονιστική ατμόσφαιρα της αριστοκρατίας της Ρώμης στα τέλη του 19ου αώνα, βιώνει δύο μεγάλους έρωτες: αφενός με την ωραία, αισθησματική και γεμάτη πάθος Έλενα, και αφετέρου με την αγνή και τρυφερή Μαρία. Στο τέλος όμως καταλήγει μόνο σ' έναν κόσμο χωρίς αξίες, κενό και ρημαγμένο από τον ηδονισμό.

Σε αυτό το σκοτεινό μυθιστόρημα βλέπουμε την απόλυτη έκφραση της "παρακμής": ηδυπάθεια και πνευματικότητα, λατρεία για τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε, εξύμνηση του Εγώ, απέχθεια για την εσωτερική αδυναμία. Η αγάπη για την τέχνη, η μεταμόρφωση τη ίδιας της ζωής σε τέχνη, η αναζήτηση του ωραίου πέρα από κάθε ηθική σύμβαση, η περιφρόνηση για τους αστούς, καρτούν τον Αντρέα Σπερέλλι του Ντ' Αννούντσιο την ιταλική εκδοχή του Ντόριαν Γκρέυ του Όσκαρ Ουάιλντ.