Οι κορυφαίοι των σύγχρονων επιστημόνων συμφωνούν ότι ο άνθρωπος είναι γέννημα της πανσπερμίας του σύμπαντος. Συνεκδοχικά και ο Λόγος είναι συμπαντικός, καθώς ο άνθρωπος επιχειρεί δι' αυτού να γνωρίση τον Δημιουργό με την λεκτική και την μαθηματική έκφρασι.

Η προσεκτική μελέτη των ευρωπαϊκών γλωσσών οδηγεί στην διαπίστωσι ότι η παναρχαία Ελληνική είναι πολύ παλαιοτέρα των χρονικών ορίων, εντός των οποίων την περιχαρακώνουν οι γνωστοί και ακαταπόνητοι πολέμιοί της. Αυτή η παμμήτωρ γλώσσα βρίσκεται αυτουσία ή μεταλλαγμένη μέσα σε όλες τις διαλέκτους του πολιτισμένου κόσμου. Ανθεκτική δια μέσου των αιώνων, αυθεντική και διαρκώς μεταλλασσομένη, όπως οι ιοί, κατόρθωσε να πλάσει πλήθος τοπικών διαλέκτων σε όλους τους κυτταρικούς πολιτισμούς του πλανήτη, λόγω της υπεροχής του συστήματός της και της συμπαντικής της καταγωγής που δεν είναι ούτε σχήμα λόγου ούτε εξωπραγματική αντίληψη.

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί βαθειά διείσδυση στην ιστορία γενέσεως του Ελληνικού Λόγου και καταρρίπτει πολλούς μύθους, όπως π.χ. ότι η Γραμμική Β΄ αφορούσε μόνο σε καταλογραφήσεις, καθώς για πρώτη φορά αποκρυπτογραφούνται εκπληκτικά αφηγηματικά κείμενα με βάση το συλλαβάριο του Μ. Βέντρις.

Επίσης διεκτραγωδεί την νεωτέρα περιπέτεια της Ελληνικής από την εποχή του Ψυχαρισμού μέχρι την σημερινή εποχή του εκλατινισμού της και καταρρίπτει με ιστορικά και νεώτερα στοιχεία γλωσσσολόγων τον Φοινικισμό και τον Ινδοευρωπαϊσμό.