Το 1928, στα δεκαπέντε του χρόνια, ο Νίκος Χατζηευαγγέλου νοσηλεύθηκε στο σανατόριο «Σωτηρία». Η γνωριμία του εκεί με την Μαρία Πολυδούρη και τους σημαντικούς φίλους της που την επισκέπτονταν -όπως τον Άγγελο Σικελιανό ή τον Κώστα Καρυωτάκη- μαζί με την πρωτόγνωρη και καταλυτική για τον μικρό Νίκο "γνωριμία" με την ιδέα του θανάτου, έγιναν αφορμή να ανάψει μέσα του η σπίθα της αναζήτησης. Αυτό τον οδήγησε να επιδιώξει την επαφή με τον πνευματικό κόσμο της εποχής του για να αντλήσει απαντήσεις στα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής.
Από τότε ένα βιβλίο έγινε ο σκοπός της ζωής του. Ένα βιβλίο με επτά φιλοσοφικά ερωτήματα που τα απηύθυνε στους επιφανέστερους Έλληνες των Τεχνών και των Γραμμάτων του Μεσοπολέμου· αυτούς που έμελλε να σημαδέψουν πνευματικά τον εικοστό αιώνα. Η συλλογή των απαντήσεων κράτησε πέντε χρόνια (1935-1940) και το αποτέλεσμα αποτελεί κυριολεκτικά έναν οδηγό ζωής!
Τέλλος Άγρας, Αιμίλιος Βεάκης, Ηλίας Βενέζης, Νίκος Καζαντζάκης, Γεώργιος Δροσίνης, Λιλίκα Νάκου, Κωστής Παλαμάς, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Ειρήνη Αθηναία, Φώτης Κόντογλου, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Βασίλης Ρώτας, Άγγελος Τανάγρας, Μιλτιάδης Μαλακάσης και 41 ακόμη κορυφαίοι Έλληνες στοχαστές της εποχής, απαντούν στα επτά κρίσιμα ερωτήματα του Χατζηευαγγέλου, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, προσφέροντας το απόσταγμα της πείρας και της σοφίας τους παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.