Χωρίς αμφιβολία η επίθεση της περιόδου που διανύουμε είναι πρωτόγνωρη στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Το βασικό στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει από τις προηγούμενες συνίσταται στις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, στους πολιτικούς στόχους που θέτει, στις ανατροπές που επιχειρεί, στο γενικευμένο χαρακτήρα της αλλά και τη μεγάλη της διάρκεια.
'Ενα δεύτερο στοιχείο που την κάνει να είναι διαφορετική από άλλες περιόδους έχει να κάνει με τη γενικευμένη κρίση του κεφαλαίου και τον αυξημένο ανταγωνισμό που προκαλεί ανάμεσα στους καπιταλιστές , την ακόρεστη δίψα του για άμεσα κέρδη και επέκτασή του.
Και τέλος, ένας ακόμη παράγοντας που έπαιξε θα λέγαμε καθοριστικό ρόλο και που είχε καταλυτικές επιδράσεις πάνω στο σύνολο των ζητημάτων έχει να κάνει με την πλήρη ανατροπή του παγκόσμιου συσχετισμού που συντελέστηκε με τις καταρρεύσεις στις αρχές του '90. Ανατροπές που έφεραν στο προσκήνιο τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις του κεφαλαίου και που διεκδικούν την ιστορική ρεβάνς από το προλεταριάτο.
Αυτό είναι ολοφάνερο, όπως και τα ιδεολογικά και πολιτικά στοιχεία που συνθέτουν και χρωματίζουν την αντεργατική επίθεση. Στοιχεία εμπλουτισμένα και δανεισμένα και από τις δυνάμεις της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και πολύ περισσότερα της περιόδου της γκορμπατσοφικής περεστρόικα. Αυτό κάποτε θα πρέπει να χρεωθεί στους απανταχού οπαδούς της περεστρόικα που έπαιξαν εκείνη την περίοδο στις χώρες τους πρωταγωνιστικό ρόλο στη δυσφήμηση και συκοφάντηση των προλεταριακών ιδανικών και στην υπονόμευση του εργατικού κινήματος. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)