Τα άρθρα που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο, "Από την αυτοδιαχείριση στην άρνηση της εργασίας" και "Άρνηση της "εργασίας" ή άρνηση της ταξικής πάλης;", αποτελούν μια περιγραφική όσο και κριτική σημείωση πάνω στο πολιτικό ρεύμα της εργατικής αυτονομίας, όπως αυτό εκφράστηκε στην Ιταλία, τη δεκαετία του 1970. Ένα από τα βασικά προτάγματα της εργατικής αυτονομίας, αν όχι το κεντρικό, υπήρξε η άρνηση της εργασίας. Μια άρνηση που ερμηνεύεται, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά, ως απελευθέρωση από την εργασία. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, σε μια περίοδο ολοκληρωτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, στην οποία η εργασία υποτιμάται συνεχώς και απαξιώνεται, η άρνηση της εργασίας μοιάζει με φαντασιακή θεώρηση. Ωστόσο, έχουμε τη γνώμη ότι, ακριβώς λόγω αυτής της αναδιάρθρωσης, αυτής της ολοκληρωτικής εκμετάλλευσης, είναι αναγκαία η επαναφορά της συζήτησης στο κέντρο του κοινωνικού ανταγωνισμού, την εναντίωση στην εργασία. Έχουμε τη γνώμη ότι η επιστροφή του προτάγματος για απελευθέρωση από την εργασία έχει σίγουρα να προσφέρει πολλά στην οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης. Ίσως έφτασε ο καιρός να πάρουμε περισσότερο στα σοβαρά εκείνο που κάποτε (1844) έγραψε ο Μαρξ, ότι "η κοινωνική ζωή από την οποία αποκλείεται ο εργάτης είναι μια κοινωνική ζωή πολύ διαφορετική τόσο σε μορφή όσο και σε περιεχόμενο από την πολιτική ζωή. Αυτή η κοινωνική ζωή, από την οποία τον αποκλείει η ίδια του η εργασία, είναι ζωή αυτή καθαυτή, φυσική και πολιτιστική ζωή, ανθρώπινη ηθική, ανθρώπινη δραστηριότητα, ανθρώπινη απόλαυση, πραγματική ανθρώπινη υπόσταση".