Το 1979, ο επιχειρηματίας Τζαμπάλα Ματάρ, πολιτικός αντίπαλος του Συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, αυτοεξορίστηκε από τη Λιβύη. Μια δεκαετία αργότερα, όμως, απήχθη από τις λιβυκές δυνάμεις ασφαλείας - και η σύζυγός του και οι δύο του γιοι δεν τον ξαναείδαν ποτέ. Μεταφέρθηκε στη διαβόητη φυλακή Αμπού Σαλίμ στην Τρίπολη και, παρά τις προσπάθεις τους, οι οικείοι του δεν κατάφεραν να μάθουν ποτέ αν ο Τζαμπάλα βρισκόταν ανάμεσα στους 1.270 κρατουμένους που σφαγιάστηκαν στις 29 Ιουνίου 1996, σε μια τυπική για το καθεστώς του Καντάφι επίδειξη ισχύος και βαρβαρότητας. Ωστόσο φήμες και ψευδείς πληροφορίες τροφοδοτούσαν τις ελπίδες τους ότι βρισκόταν ακόμη εν ζωή, ως την στιγμή που, το 2011, άνοιξαν οι πύλες της φυλακής και εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι είδαν ξανά το φως της ελευθερίας: ο Τζαμπάλα δεν ήταν ανάμεσά τους.

Η εξαφάνιση του πατέρα του όχι μόνο στέρησε την πατρική παρουσία από τον τότε δεκαεννιάχρονο συγγραφέα, αλλά τον καταδίκασε και σε μακροχρόνια εξωτερική και εσωτερική εξορία. Ο Χισάμ Ματάρ θα επιστρέφει στη Λιβύη αναζητώντας τα ίχνη του πατέρα του και θα καταγράψει, σ'αυτό το συγκλονιστικό χρονικό, την περιπέτεια μιας αδιέξοδης αναζήτησης και την οδύνη μιας χώρας που υπέφερε επί δεκαετίες από ένα στυγνό, ολοκληρωτικό καθεστώς.