[...] Δεν θέλω να φανώ αχάριστη. Αυτήν την ευτυχία που μου χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, δεν πρέπει να την αμαυρώσω με καταθλιπτικές καταστάσεις, με λύπηση και οίκτο από τους άλλους. Θέλω ν' ατενίσω το μέλλον με θάρρος κι αισιοδοξία, γιατί είναι μια χαμένη ζωή όταν κανείς ζει στο παρελθόν, και είμαι βέβαιη, θα συμφωνούσε σ' αυτά κι εκείνος... Όταν θάβεις μια αγάπη, δεν επιτρέπεται να τη σκεπάζεις με λυγμούς και δάκρυα, γιατί αυτή η αγάπη ζει και υπάρχει μέσα σε κάθε σου κύτταρο, μέχρι το τέλος της ζωής σου. [...]