Η απόφασίς μου να ασχοληθώ με την Επανάστασιν και τα δυο πραξικοπήματα, δεν είναι τυχαία. Είναι απόρροια της προσπαθείας πού κατεβλήθη, τόσον κατά την διάρκειαν της Επαναστάσεως, όσον και κυρίως μετά την μεταπολίτευσιν, από ξένους και εντοπίους παράγοντας, να μειώσουν την προσφοράν της, να κατασυκοφαντήσουν άτομα, να κατασπιλώσουν συνειδήσεις. Την τελευταίαν δεκαετίαν, αρκετοί συνεπαναστάτες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς και άλλοι έγραψαν δια την Επανάστασιν, άλλοι προκειμένου να προβάλλουν τον ηγετικόν τους ρόλο, άλλοι δια να επισημάνουν τον καίριο ρόλο τους, τόσο κατά την συμμετοχήν τους σ' αυτήν, όσο και στην διακυβέρνησην της χώρας, άλλοι δια να δείξουν ότι ήσαν γνώστες των πάντων και άλλοι (οι ελάχιστοι), δια να καταθέσουν τας προσωπικάς των εμπειρίας, ως πηγή ιστορικών στοιχείων, δια τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Το παρόν πόνημα, δεν έχει σκοπόν να υποκαταστήση ουδέν εκ των μέχρι του παρόντος εκδοθέντων υπό οιουδήποτε συγγραφέως, συμπεριλαμβανομένων και των αντιφρονούντων, ουδέ να απάντηση εις ενίους εξ αυτών, παρά την προφανεστάτην διαστρέβλωσιν την οποίαν επεχείρησαν. Αντιθέτως, αποσκοπεί εις την κατάθεσιν γεγονότων, αληθειών και κρίσεων, όπως τις έζησα εγώ ή εις όσον μέτρον μου είναι δυνατόν να τις γνωρίζω. Ο αναγνώστης κατά πρώτον λόγον και ο ιστορικός του μέλλοντος κατά δεύτερον, θα κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις μεταξύ των διαφόρων πονημάτων και αυτοί θα αποφασίσουν για την ορθότητα και τον βαθμόν αντικειμενικότητος των καταγεγραμμένων εις το παρόν.