Αν στις μέρες μας η Ελλάδα για μια ακόμα φορά βρίσκεται στο κέντρο ενός προβληματισμού ως προς το εύρος και τα όρια μιας διακρατικής αλληλεγγύης, αλλά και ταυτόχρονα ως προς την πορεία της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, τότε σκόπιμο είναι να ανατρέξει κανείς στην ιστορική συγκυρία του Φιλελληνισμού, για τον οποίο το ερώτημα της Ελλάδας είναι ταυτόχρονα και κρίσιμο ερώτημα για την Ευρώπη. Η παρούσα εργασία επιχειρεί μια συμβολή στα ερωτήματα αυτά προσπαθώντας να αναδείξει το Φιλελληνισμό ως ένα πολυδιάστατο φαινόμενο: ως κινητοποίηση της ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών, ως μορφή έκφρασης πρώιμων φιλελεύθερων και εθνικοπολιτικών επιδιώξεων, ως διεθνιστικό πρόγραμμα συντονισμένης δράσης και ως κρατικό διευθυνόμενο εκσυγχρονισμό.