[...] Το έργο "Η εξουσία και το άτομο" γράφτηκε το 1949. Για ένα παραδοσιακό φιλελεύθερο, που ψάχνει τον άνθρωπο πέρα από καθεστώτα και συστήματα, φράσεις σαν το "δεν ξέρω γιατί πρέπει να 'μαι ευγνώμων στο Λένιν" είναι αντικειμενικά αντιφατικές. Κι όμως εξηγούνται. Ο Ράσσελ έχει προφανώς υπ' όψη του τη σταλινική εμπειρία. Έπειτα, αν ο μαρξισμός αποβλέπει στην απελευθέρωση του ανθρώπου σα μέλους μιας σύνολης κοινωνίας, ο ωφελιμιστής, φιλελεύθερος Ράσσελ, φέρνοντας στην πλάτη τα μπαγκάζια του αιώνα του (ή μάλλον των δύο αιώνων του) δε βλέπει τον άνθρωπό του παρά σαν Άτομο. Κι αυτό το Άτομο προσπαθεί να διερευνήσει ο συγγραφέας μέσα στο μάκρος της ανθρώπινης ιστορίας.
Ξεκινώντας από τις υποθέσεις για τη ζωή του πρωτόγονου ανθρώπου και φτάνοντας στη σημερινή κοινωνική οργάνωση, ο Ράσσελ θα βρει την ευκαιρία να ασχοληθεί μ' ένα σωρό ιδέες που, διεισδυτικές ή ξώπετσες, δίνουν ώθηση στο στοχασμό..
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)