Η δηµοκρατία ορίζεται στο βιβλίο αυτό ως το ταυτολογικό ισοδύναµο της καθολικής ελευθερίας. Κατά τούτο η δηµοκρατία απάδει προς την ιδιοκτησιακή συγκρότηση του κοινωνικο-οικονοµικού και πολιτικού συστήµατος, επειδή δηµιουργεί σχέσεις εξουσίας που αποµειώνουν στο οικείο πεδίο την ελευθερία. Η δηµοκρατία αντίκειται στο αντι-προσωπευτικό και, µάλιστα, στο προ-αντιπροσωπευτικό σύστηµα που βιώνει ο κόσµος στις µέρες µας. Η προσέγγιση της δηµοκρατίας ως ελευθερίας συνεπάγεται τη σαφή διαφοροποίηση του πολιτικού συστήµατος από το κράτος. Όταν το κράτος ενσαρκώνει το πολιτικό σύστηµα, η πολιτεία είναι ως εκ της φύσεώς της µη δηµοκρατική. Η δηµοκρατική αρχή επαγγέλλεται την ενσάρκωση της πολιτείας από το κοινωνικό σώµα των πολιτών. Γι' αυτό και η δηµοκρατία προϋποθέτει την κατάργηση του καταµερισµού των κοινωνικο-οικονοµικών και πολιτικών έργων που επάγεται "συµβάσεις" εξουσίας και, συνακόλουθα, της διαφοροποίησης του πολιτικού από το κοινωνικό. Αναδεικνύει επίσης την ταυτοτική πολυσηµία των οµάδων οι οποίες καλούνται να συγκροτηθούν µε πρόσηµο την αυτονοµία. Η προσέγγιση της δηµοκρατίας ως ελευθερίας αποκαλύπτει ότι προτάγµατα της νεοτερικότητας, όπως εκείνα της "κοινωνίας πολιτών", της "διακυβέρνησης", της "συµµετοχικής δηµοκρατίας" κ.ά., είναι προφανώς µη δηµοκρατικά, καθώς δεν αναιρούν και µάλλον ενισχύουν τη θεµέλια βάση του κρατούντος προ-αντιπροσωπευτικού συστήµατος. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις εφαρµογές της δηµοκρατικής αρχής στο πλαίσιο του ελληνικού κοσµοσυστήµατος αλλά και την προοπτική της ενόψει της µετάβασης στην τεχνοδικτυακή εποχή. Υπό την έννοια αυτή, φαινόµενα όπως η "παγκοσµιοποίηση" αποτιµώνται σε συνάφεια µε το καθολικό ανθρωποκεντρικό γινόµενο και όχι µε γνώµονα την ιδεολογική επιλογή του κόσµου της νεοτερικότητας που ηγεµονεύει.