Μισός αιώνας μεταναστευτικής εμπειρίας, συνάντησης ανθρώπων και πολιτισμών, χάραξε τα πλαίσια όπου γεννήθηκε και διαμορφώθηκε η μεταναστευτική λογοτεχνία στη Γερμανία. Ο βιωματικός χαρακτήρας της, τουλάχιστον τις πρώτες δεκαετίες, με θεματικούς άξονες την αποδημία, τις γλωσσικές δυσχέρειες, τη νοσταλγία, το ξερίζωμα, είναι εμφανής και θεωρείται φυσιολογικός. Με την πάροδο των ετών, οι μετανάστες-λογοτέχνες αισθάνονται ως μέλη μιας πολυεθνικής-πολυπολιτισμικής κοινότητας, η οποία εκ των πραγμάτων έχει δημιουργηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την κινητικότητα, την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, αγαθών, ιδεών, και βλέπουν ότι η λογοτεχνική παραγωγή τους, ο λόγος τους και τα πανανθρώπινα μηνύματα που στέλνουν γίνονται κτήματα της κοινής γνώμης και αποδεκτά από το αναγνωστικό κοινό. Οι μετανάστες-δημιουργοί, αισθανόμενοι "ελεύθεροι, με πολιτιστικά οράματα και στοιχεία μιας νέας ταυτότητας", διαμορφώνουν στο μέτρο του εφικτού τον κοινό ευρωπαϊκό πολιτισμό. Με την παρούσα εργασία του, ο συγγραφέας επιχειρεί μέσα από τα κείμενα της μεταναστευτικής λογοτεχνίας να προσεγγίσει το μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης μεταναστευτικής ιστορίας της Ευρώπης, να παρουσιάσει το μετανάστη-άνθρωπο με τις πολιτισμικές συγκρούσεις, τα αισθήματα και τις προσδοκίες του, αλλά και να κάνει προτάσεις για ένταξη επιλεγμένων θεμάτων της πλούσιας μεταναστευτικής λογοτεχνίας στα εκπαιδευτικά και μορφωτικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.