Η θυελλώδης και αμφιλεγόμενη ιστορία του μοναρχικού θεσμού στην χώρα μας παρουσιάζεται σ' αυτήν την ιστορική έρευνα του Μελέτη Μελετόπουλου. Γραμμένη με γλαφυρό και μυθιστορηματικό τρόπο, βασίζεται σε ντοκουμέντα και αδιάσειστα στοιχεία και χαρακτηρίζεται από αντικειμενικότητα και ψύχραιμη κρίση. Επισημαίνεται εντούτοις όχι μόνον η καίρια συμβολή της πρώην δυναστείας των Γλύξμπουργκ στην αποσταθεροποίηση των δημοκρατικών θεσμών, αλλά και ο καθοριστικά αρνητικός της ρόλος στην εξέλιξη του εθνικού μας προβλήματος. Η ανακοπή του εκσυγχρονιστικού προγράμματος του Χ. Τρικούπη από τον Γεώργιο Α΄, η καταστροφική πολιτική του Κωνσταντίνου Α΄ που οδήγησε την Ελλάδα στον Εθνικό Διχασμό και στην Μικρασιατική Καταστροφή, η κατάλυση της Δημοκρατίας και η επιβολή φασιστικού καθεστώτος από τον Γεώργιο Β΄, οι αυθαιρεσίες του Παύλου και ο αλαζονικός απολυταρχισμός της Φρειδερίκης, τέλος οι ολέθριες αντισυνταγματικές παρεμβάσεις του Κωνσταντίνου Β΄ που προκάλεσαν την Αποστασία και την Απριλιανή Δικτατορία είναι μερικά από τα θέματα που εξετάζονται στο βιβλίο. Η δυναστεία, τοποτηρητής αλλότριων συμφερόντων, αντιμετωπίζοντας τους Έλληνες ως ιθαγενείς και έθνος δευτέρας κατηγορίας, συνέδεσε πάντα τις αναχωρήσεις της και τις επιστροφές της στην χώρα μας με εθνικές καταστροφές και όχι με την λαϊκή βούληση. Η ιστορική αυτή μελέτη συμπληρώνεται από μία θεωρητική συζήτηση σχετικά με τον μοναρχικό θεσμό, όπου τα επιχειρήματα υπέρ της Δημοκρατίας δεν αναπτύσσουν μόνον ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Γεώργιος Παπανδρέου -και οι τρεις εξαίσιοι υποστηρικτές της Δημοκρατίας- αλλά -παραδόξως- και ο ίδιος ο απολογητής της Μοναρχίας Π. Πιπινέλης. Το έργο αποσκοπεί όχι μόνον σε μία έγκυρη βιβλιογραφική κάλυψη του θέματος αλλά και στον συνεχή πολιτειακό προβληματισμό των νεωτέρων γενεών, που δεν έζησαν, από κοντά τα πάθη του ελληνικού εικοστού αιώνα.