Ο Π. Α. Μιχελής λέει στον πρόλογο της α' έκδοσης του βιβλίου του "Αρχιτεκτονική ως Τέχνη" : " Η μελέτη αυτή είναι θεωρητική, δεν έχει την αξίωση να παράσχη γνώσεις πρακτικές, αλλά θέτει το πρόβλημα της αρχιτεκτονικής ευρύτερα στο πλαίσιο της κοινωνίας, της τέχνης και του ωραίου για να το εξετάση αισθητικά. Και τούτο όχι για να εκθέση ένα σύστημα αισθητικής, αλλά τη θεωρία της αρχιτεκτονικής". Και συνεχίζει : "ενώ ο πρακτικός σκοπός της αρχιτεκτονικής είναι να κτίζη έργα κοινωνικής ανάγκης, παίρνει και το χάρισμα να φανερώνει το πνεύμα της εποχής και μάλιστα απ' όλες τις άλλες τέχνες αυτή κυρίως, διότι είναι η μητέρα - τέχνη, το ανοικτό βιβλίο της αρχαιολογίας για κάθε πολιτισμό..." .
Ο Γάλλος αισθητικός Etienne Souriau γράφει στον πρόλογο της γαλλικής έκδοσης του βιβλίου: "...για τον Μιχελή το οικοδόμημα, παρόμοιο μ' ένα δημιούργημα της φύσεως, πρέπει να ανθίση σαν μια δέσμη δυνάμεων, που το καλά ενοποιημένο σύνολο τους εκδηλώνεται με μιαν αρμονία, σαν μια αρμονία. Ως προς αυτό, το αρχιτεκτονικό έργο συγγενεύει πραγματικά με το άγαλμα ή τη μουσική συμφωνία... ο συγγραφέας υποδηλώνει αυτήν την ανταπόκριση των τεχνών, που μπορεί να χρησιμεύη σαν παιδεία για τον αρχιτέκτονα, θυμίζοντάς του ότι η αισθητική κρίση πρέπει αδιάκοπα να παρεμβαίνη κριτικά στη δημιουργική του δραστηριότητα. Η αρχιτεκτονική είναι τέχνη: η διατύπωση αυτή, τόσο απλή αλλά και με τόσες απαιτήσεις, είναι αυτή καθ' εαυτή, αν τη δεχτούμε, το κλειδί μιας μεθόδου..." .