Ένα βιβλίο για τις παράλληλες παρατηρήσεις και ερμηνείες πάνω στο χωρικό φαινόμενο της αρχιτεκτονικής πραγματικότητας, εκδοχές που αμφισβητούν, αλλά δεν λειτουργούν διαζευκτικά η μία με την άλλη. Εκδοχές, που έχουν μια περισσότερο συμπληρωματική σχέση μεταξύ τους, μιας πολύπλοκης δημιουργικής έκφρασης και πρακτικής.

Η έρευνα αυτή διαγράφει ένα ευρύχωρο θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς. Ζητήματα τοπικής ελληνικής ιδιομορφίας, οι εξελίξεις γύρω από τις διαρκώς μεταβαλλόμενες απόψεις και χωρικές εκδοχές του μοντερνισμού, η εκκωφαντική στιγμιαία λάμψη των Ολλανδών αρχιτεκτόνων των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αι., ο αινιγματικός ρόλος της εικόνας στην αρχιτεκτονική αλλά και ένα σταθερό, συνεχές βλέμμα προς τις γεωμετρικά εντεινόμενες «επεκτάσεις» των σύγχρονων τεχνολογιών σχεδιασμού και των νέων προτύπων που αναδύονται, αποτελούν κεντρικά σημεία της.

Η παρουσία της εικόνας άλλωστε στις διεργασίες της αρχιτεκτονικής είναι μια βαθιά στο χρόνο ριζωμένη συνθήκη και αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας του αρχιτέκτονα διαχρονικά. Αναδύεται παράλληλα μια ενισχυμένη απαίτηση της αρχιτεκτονικής που αφορά στη διεύρυνση του πεδίου δράσης και τη δραματική επέκταση της επικοινωνιακής εμβέλειάς της.

Συνεκδοχές που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα θεωρητικό υπόστρωμα με διασταυρούμενους άξονες κριτικής αναφοράς, ικανό να τροφοδοτεί νέους, εκτενέστερους προβληματισμούς.