Η υποτίμηση των Ελλήνων και η φιλοτρωική διάθεση που διαπερνά την Αλεξάνδρα με αποκορύφωση το εγκώμιο προς τη Ρώμη/νέα Τροία (Αλεξ. 1226-82. 1446-50) υποδεικνύουν ότι το ποίημα έχει συντεθεί προς ευχαρίστηση των Ρωμαίων. Το κομμάτι Αλεξ. 1226-82 αφορά στην κυριαρχία των Ρωμαίων επί της ιταλικής χερσονήσου, όπως αυτή σφραγίστηκε με την ήττα του Πύρρου (275 π.Χ.) κι ολοκληρώθηκε με την υποταγή των πόλεων της Μ. Ελλάδας (272/270 π.Χ.). Προτού η Ρώμη αρχίσει την περαιτέρω επέκταση προς ανατολάς και δυσμάς, έπρεπε πρώτα να εδραιώσει την κυριαρχία της στην ιταλική χερσόνησο, πράγμα που αποτελούσε μεγάλο κατόρθωμα. Η φράση γης και θαλάσσης σκήπτρα και μοναρχίαν λαβόντες (Αλεξ. 1229-30) υπαινίσσεται ότι η Ρώμη εξουσιάζει μόνη κι ανενόχλητη τη γη της Ιταλίας (από την Πίσα, το Ariminum μέχρι τον πορθμό της Μεσσήνης) και τις γύρω θάλασσες (Αδριατική, Ιόνιο, Τυρρηνικό). Δημιουργός της Αλεξάνδρας είναι ο ποιητής και γραμματικός Λυκόφρων από τη Χαλκίδα, για τον οποίο μαρτυρούνται συγγενικοί δεσμοί με το κατωιταλιωτικό Ρήγιο. Μέσα από βιογραφικά στοιχεία του ποιητή αλλά και μέσα από αναγωγές σε ιστορικά γεγονότα και κοινωνικές καταστάσεις των πόλεων της Μ. Ελλάδας από την εποχή του αποικισμού μέχρι τον 3ο αι. π.Χ., φωτίζονται διάφορα σημεία του ποιήματος όπως είναι η εμφατική αναφορά στη Σκύλλα, η απέχθεια σ' οτιδήποτε λοκρικό, η προβολή των Μεσσηνίων ηρώων (Αφαρητίδες) και ο ψόγος των Σπαρτιατών ως πανούργων.

The disparagement of the Greeks and the pro-Trojan attitude that pervade the Alexandra, culminating in the encomium to Rome/new Troy (Alex. 1226-82, 1446-50), suggest that the poem was composed for the gratification of the Romans. The segment Alex. 1226-82 alludes to the dominion of the Romans over the Italian peninsula, as this was sealed by the defeat of Pyrrhus (275 BC) and completed with the subordination of the cities of Magna Graecia (272/270 BC). Before Rome could begin further expansion to the East and West, it had first to consolidate its domination of the Italian peninsula, which, once accomplished, was a brilliant achievement. The words γης και θαλάσσης σκήπτρα και μοναρχίαν λαβόντες (Alex. 1229-30) declare that Rome, alone and unopposed, rules the land of Italy (from Pisa. Ariminum, to the Straits of Messina) and the surrounding seas (Adriatic, Ionian, Tyrrhenian). The creator of the Alexandra is the poet and grammarian Lycophron of Chalcis about whom there is evidence that he maintained kinship bonds with Rhegium in Southern Italy. Numerous of the poet's objectives lying behind the writing of the Alexandra are illuminated through details known about his life as well as via the observations I have made concerning historical events and social conditions of the cities of Magna Graecia from the era of colonization until the 3rd cent. BC: among these are the emphatic reference to Scylla, aversion to anything Locrian, the championing of the Messenian heroes (the Apharetidae) and the criticism of the Spartans' guile.