ΠΡΕΠΕΙ

Να βάλω μια τάξη στη ζωή μου
Να μη με σημαδεύουν
οι πράξεις των γύρω
ούτε τα λόγια
ούτε οι προθέσεις
Να κάνω έναν κύκλο
μια γραμμή επιτέλους
να φρουρήσω τον εαυτό μου
Μουρμούριζε η Ρόζα
πέφτοντας στο κενό
Εκείνη τη στιγμή
ένα παιδί περνούσε
παίζοντας ακορντεόν
Μια γυναίκα τίναζε
τα χαλιά απέναντι
και η κομμώτρια
χτένιζε τα μαλλιά μου
λέγοντας φυσάει σήμερα
δεν θα κρατήσουν
Φύλλα από τον πλάτανο έπεφταν
όπως σελίδες άγραφου χαρτιού
Το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι.