Ανάμεσα στο 1380 και το 1580 η Βόρεια Ευρώπη γνώρισε μια περίοδο καλλιτεχνικής καινοτομίας εξίσου δυναμική με τις εξελίξεις που συγκλόνιζαν την ίδια εποχή την Ιταλία. Αναγεννησιακοί καλλιτέχνες του Βορρά, όπως ο Γιαν Βαν Άικ, ο Άλμπρεχτ Ντύρερ και ο Χανς Χόλμπαϊν, επηρεάστηκαν έντονα από το ανανεωμένο ενδιαφέρον των διανοουμένων για το άτομο και το φυσικό κόσμο και, έχοντας αποκτήσει εξαιρετική δεξιότητα στις καινούργιες τεχνικές της ελαιογραφίας και της χαρακτικής, δημιούργησαν ορισμένα από τα πιο εξαίσια έργα τέχνης όλων των εποχών. O Τζέφρι Τσιπς Σμιθ γράφει με ιδιαίτερη σαφήνεια τόσο για τις παραπάνω αλλαγές όσο και για τα ίδια τα καλλιτεχνικά αντικείμενα. Αναφέρεται σε μεγάλη γκάμα έργων, που ξεκινούν από τις ταπισερί, τα έργα βωμού και τα εικονογραφημένα χειρόγραφα και φτάνουν στις εκκλησίες, τα παλάτια και την αστική αρχιτεκτονική. Παρουσιάζει το κοινό στο οποίο απευθυνόταν η τέχνη, καθώς και τις λειτουργίες της σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Βορρά, συμπεριλαμβάνοντας όχι μόνο τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, αλλά και τη Βρετανία και την Αυστρία. Ερευνά μείζονα πολιτιστικά και ιστορικά γεγονότα όπως η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση και η ανακάλυψη της Αμερικής, εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο συνετέλεσαν στη διεύρυνση των πνευματικών και θρησκευτικών οριζόντων της Ευρώπης και, τελικά, αποκαλύπτει το σπουδαίο ρόλο που έπαιξαν οι Μεγάλοι Αναγεννησιακοί Δάσκαλοι του Βορρά στη θεμελίωση της τέχνης των επόμενων αιώνων.