Τα ποιήματα του Νίκου Πλωμαρίτη συνομιλούν με τη γυναίκα, συνωμοτούν με τον έρωτα και αφουγκράζονται τους παλμούς της αγάπης. Ουσιαστικά, τα 57 ποιήματα αυτής της συλλογής είναι ένας μεγάλος και ατελείωτος ύμνος στον έρωτα, η μελοποίηση ενός έρωτα επίγειου, αλλά με θεϊκό πρόσωπο. Οι λέξεις, ο λόγος, βυθίζονται και ανιχνεύουν τον κόσμο των αισθήσεων, όπου τα όρια με την παραίσθηση είναι δυσδιάκριτα.
Δείγματα Γραφής:
Ο ΑΡΓΑΛΕΙΟΣ:
Είσαι ο αργαλειός που με υφαίνει,
είμαι η σαΐτα που σε ομορφαίνει.
Είσαι η κλωστή, είμαι το στημόνι
κι ένας κόμπος,
που μας χωρίζει και μας ενώνει.
ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ:
Στερνή μου σκέψη πριν κοιμηθώ,
πρώτη μου έννοια πριν σηκωθώ,
είσαι το χρώμα στα όνειρα μου,
ένα εκκρεμές βαθιά στην καρδιά μου,
της νοσταλγίας μου η ερωμένη,
παρούσα - απούσα αγαπημένη.