Από την απλή και πεζή ανάγκη, να κρατηθεί λογαριασμός σ' ένα κατάστιχο, γεννήθηκε η γραφή.
Τ α πρώτα γραφτά σημεία ήταν γεωργικοί λογαριασμοί. 'Ολα άρχισαν στη Μεσοποταμία δηλαδή ανάμεσα στον Τίγρη και Ευφράτη ποταμό.
Αυτή η περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν μοιρασμένη σε δύο λαούς με διαφορετική εντελώς γλώσσα, τους Σουμέριους στο νότο και τους Ακκαδαίους στο Βορά, μεταξύ 6ης και 1 ης χιλιετηρίδας.
Οι πρώτες πινακίδες με κάποια γραφή ανακαλύφθηκαν στη Σουμερία στην πόλη Ουρούκ. Η γραφή ονομάστηκε "σφηνοειδής". Ενώ τα σφηνοειδή σήματα διαδίδονται, στην Αίγυπτο και στη Κίνα γεννιόνται άλλα συστήματα γραφής. Τ ο 1906 Ιταλοί αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν στην Κρήτη ένα δίσκο, με διάμετρο 16cm από άργιλο καλυμμένο σε κάθε πλευρά από 45 σημεία σπειροειδώς διατεταγμένα. Η γραφή αυτή με τα δυσανάγνωστα ιερογλυφικά σήματα αναπτύχθηκε τη 1η χιλιετηρίδα στην Κρήτη και στην Ηπειρωτική Ελλάδα. 0 δίσκος αυτός ονομάστηκε "δίσκος της Φαιστού" (1700 π.χ.) Σ' ολόκληρη την τότε Ελλάδα οι Έλληνες "έγραφαν " εικονογραφικά. Με μια
εξέλιξη αυτής της γραφής πέρασαν στη συλλαβογράμματη γραφή και τη φθογγογράμματη (Γραμμική Α -Γραμμική Β -Κυπριακή συλλαβογραφική 1100 π.χ.) Η Γραμμική Α δεν έχει μέχρι σήμερα αποκρυπτογραφηθεί.
Η Γραμμική Β όμως που συγκροτείται από 87 σύμβολα αποκρυπτογραφήθηκε από τους Βέντρις και Τσάντγουίκ. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)