Στο νέο της βιβλίο "Γράμματα στον Ορέστη", η συγγραφέας, εξαίρει και επαινεί το έργο των ιατρών και νοσηλευτών που τη φρόντισαν στις περιπέτειές της και οι οποίοι τιμούν την αποστολή τους, το χρέος τους και τον Ιπποκράτειο όρκο τους. Γι' αυτό και τους αναφέρει με τα πραγματικά τους ονόματα. Αντιθέτως στηλιτεύει τούς ανίκανους ή ανίερους χρησιμοποιώντας γι' αυτούς ψευδώνυμα.
Υπενθυμίζει τη ρήση της Γερόντισσας Γαβριηλίας: "Αυτοί που πάσχουν ψυχικά κουβαλούν και ξεπλένουν αμαρτίες των άλλων και ο ψυχίατρος πρέπει να προσεύχεται", σε μια προσπάθεια να απαλύνει τις πληγές των ασθενών αλλά και να τους καταστήσει προσεκτικούς στην επιλογή του θεραπευτή τους.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι με τις μνήμες της, αποκαλύπτει πως έφτασε από την αλλοτινή της κόλαση στη σημερινή της μακαριότητα.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με αληθινά βιώματα, μια πραγματική τραγωδία που έχει κάθαρση.