Πεζογράφημα του Γιώργου Ιωάννου διάβασα για πρώτη φορά, αν θυμάμαι καλά, στο "Τραμ" το 1976 - τις "Νεροφίδες" [ΕΠ]. Μετά από λίγους μήνες ήρθαν τα "Πεζογραφήματα" των εκδόσεων "Ερμής". Από τότε ο Ιωάννου μού έγινε ο προσφιλέστερος πεζογράφος.
Το 1985, μετά το θάνατό του, άρχισα να ασχολούμαι πιο συστηματικά με το πεζογραφικό του έργο έτσι έγραψα 3-4 εργασίες που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά ή παρουσιάστηκαν σε σεμινάρια.
Το βιβλίο αυτό δε θα γραφόταν, αν δεν υπήρχε η εκδοτική όρεξη του "Ειρμού" και η παρακίνηση του φίλου μου Στέφανου Διαλησμά ο οποίος με βοήθησε να συμπληρώσω τα βιβλιογραφικά μου κενά. Βιβλιογραφική βοήθεια μου έδωσαν και οι φίλοι Κώστας Λογαράς και Διονύσης Καρατζάς. Όλους αυτούς τους ευχαριστώ για τη βοήθειά τους. [...]

(Άρης Δρουκόπουλος, απόσπασμα από τον πρόλογο)