Η Ποσοτική Γενετική μελετά, ως κλάδος της Γενετικής των Πληθυσμών, τους γόνους στο επίπεδο του πληθυσμού. Σε αντίθεση, όμως, με τους Μενδελιανούς Χαρακτήρες, οι Ποσοτικοί Χαρακτήρες ελέγχονται συνήθως από μεγάλο αριθμό γόνων με συνέπεια η ποικιλότητα τους να οφείλεται τόσο σε γενετικούς όσο και σε περιβαλλοντικούς παράγοντες. Γι' αυτό οι μέθοδοι μελέτης των Ποσοτικών Χαρακτήρων διαφέρουν από τις μεθόδους της Μενδελιανής Γενετικής. Όχι μόνο, επειδή δεν παρατηρούνται Μενδελιανές αναλογίες και τη μονάδα μελέτης αποτελούν οι πληθυσμοί ή ομάδες ατόμων, αλλά και επειδή η μελέτη των ποσοτικών διαφορών απαιτεί τη "μέτρηση" του χαρακτήρα και όχι απλά την ταξινόμηση των ατόμων. Έτσι, η επέκταση της Μενδελιανής Γενετικής στην Ποσοτική Γενετική προϋποθέτε ι την εισαγωγή νέων παραμέτρων που συνδέονται με τις ιδιότητες των πληθυσμών και με την κληρονομικότητα των μετρήσεων.

Οι Ποσοτικοί Χαρακτήρες είναι πολύ σημαντικοί στη βελτίωση φυτών και ζώων, επειδή περιλαμβάνουν χαρακτήρες με πολύ μεγάλη οικονομική σημασία, όπως π.χ. η σποροπαραγωγή, η ωοπαραγωγή, η γαλακτοπαραγωγή, η λιποπεριεκτικότητα, η εκμετάλλευση τροφής, η ποιότητα κρέατος, κ.ά.