Ο Βασίλης Γιαννόγκωνας, παππούς του ΚΚΕ, που πέρασε όλη του τη ζωή στις εξορίες και στις φυλακές, έχει γράψει βιβλία-μαρτυρίες με τις αναμνήσεις του, που τα διακρίνει ο σεβασμός προς την ιστορική αλήθεια, η ρέουσα και με λογοτεχνικά χαρίσματα αφήγηση, η αντικειμενικότητα και η σωστή περιγραφή των γεγονότων.

Στο βιβλίο του "Γαύδος. Αναμνήσεις εξόριστου", πολύτιμη είναι η μαρτυρία για τη ζωή των εξόριστων σ' αυτό το νησί, στο οποίο είχε εξοριστεί το 1933 για ένα χρόνο με το ιδιώνυμο του Βενιζέλου.

Στην αρχή αναφέρει τους συνεξορίστους του που είναι 18, όλοι στελέχη του ΚΚΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος κι ανάμεσα τους ο Άρης Βελουχιώτης.

Αναφέρεται στην οργάνωση της ζωής τους στο νησί, στις σχέσεις τους με την αστυνομία και τον ελάχιστο ντόπιο πληθυσμό, στις εκλογές του 1933, που για να ενισχύσουν το Κόμμα οικονομικά, στερηθήκανε επί μια εβδομάδα το βραδινό τους συσσίτιο, και τέλος στην επιστροφή του στον Πειραιά, όταν έληξε η εκτόπισή του.

Στο τέλος της μαρτυρίας του, ο Β. Παννόγκωνας, αναφέρεται στους συνεξορίστους του αλλά και σε στελέχη του ΚΚΕ, όπως τον Ζαχαριάδη, τον Σκλάβαινα, τον Νεφελούδη και άλλους.