Η σχέση φύσης και κοινωνίας και, ειδικότερα, οι διάφοροι τρόποι οικειοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο υλικά όσο και συμβολικά, αποτελούν το θεωρητικό πλαίσιο της μελέτης αυτής. Το "δεδομένο" φυσικό περιβάλλον μετασχηματίζεται σε κοινωνικό και πολιτισμικό με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας, με την, με την υιοθέτηση των κατάλληλων κοινωνικών στρατηγικών και την υλοποίηση ιδιαίτερων θρησκευτικών και τελετουργικών πρακτικών. Το παρόν βιβλίο αναφέρεται στις ορεινές κοινότητες του Κιθαιρώνα και πραγματεύεται τους ιδιαίτερους τρόπους οικειοποίησης των φυσικών πόρων. Μελετά την εξέλιξη των κύριων μορφών χρήσης της γης (δασοεκμετάλλευση, κτηνοτροφία, γεωργία) τις ακολουθούμενες σχέσεις παραγωγής και τη συμβολική ιεροποίηση του χώρου με τα θρησκευτικά πανηγύρια.
Τέλος, πραγματεύεται την ανθρωπολογική θεώρηση του τοπίου, ως αποτέλεσμα της παραγωγικής χρήσης του χώρου.