Στο άρθρο αυτό επιχειρείται, βάσει δειγματοληπτικής έρευνας, μία πρώτη συστηματική καταγραφή και ερμηνεία των πολιτικών στάσεων και αντιλήψεων των φοιτητών και της σχέσης τους με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Επίσης, εξετάζεται η συσχέτιση ορισμένων βασικών παραμέτρων της πολιτικής τους κουλτούρας, όπως η πολιτική δυσαρέσκεια και η ικανοποίηση από τη δημοκρατία, με την από μέρους τους χρήση και αξιολόγηση των μέσων ενημέρωσης, ώστε να αναδειχθούν οι όποιες ιδιαιτερότητες της κοινωνικής κατηγορίας "φοιτητές". Να σημειωθεί ότι για τη διερεύνηση της πολιτικής δυσαρέσκειας χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία δείκτες αναφερόμενοι σε δώδεκα σχετικές συνιστώσες μεταβλητές. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προέκυψε ότι οι φοιτητές επιδεικνύουν σχετικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πολιτική σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό και την υπόλοιπη νεολαία, διακατέχονται από αποξένωση, πολιτικό κυνισμό και αναρμοδιότητα περί την πολιτική. Παρόλο που καταφέρονται αρνητικά για τα κόμματα και τις φοιτητικές παρατάξεις, ένας στους τρεις δηλώνει ικανοποίηση από τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα. Η υψηλή τηλεθέαση δεν σχετίζεται με το ενδιαφέρον για την πολιτική. Συσχετίζεται όμως με την αυξημένη ικανοποίηση από τη δημοκρατία και την περιορισμένη αίσθηση πολιτικής αρμοδιότητας, ένδειξη ότι η υψηλή τηλεθέαση συμβάλλει στη θεαματικοποίηση του πολιτικού γίγνεσθαι και στην αδρανοποίηση των πολιτών-τηλεθεατών. Τέλος, ορισμένες τάσεις αρνητισμού και αποξένωσης προϋπάρχουν και λειτουργούν ανεξάρτητα από την έκθεση στην τηλεοπτική και έντυπη ειδησεογραφία.