Φαίδρα. Η βαθύτερη σε νοήματα και πιο ποιητική τραγωδία του σπουδαίου γάλλου δραματικού ποιητή Ρακίνα

Δεν ξέρω, αλλά τη "Φαίδρα" νιώθω να τη στοιχειώνει το ελληνικό τοπίο. Από το φθινόπωρο του '87, όταν άρχισα να τη μεταφράζω, είχα αυτή την επίμονη αίσθηση, αλλά και τώρα που την ξανακοίταξα, στην τρίτη έκδοσή της, η ίδια αυτή αίσθηση, για τρίτη φορά, μου καρφώθηκε στο μυαλό. Αντί να βλέπω, μέσα στις λέξεις, το ακέραιο άγαλμα, βλέπω τα συντρίμμια του ν' ασπρίζουν πάνω σ' ένα έδαφος όλο αγκάθια και πέτρες. Αντί να βλέπω, μέσα στις λέξεις, ένα σύμπαν άρρωστο και κλειστό, γεμάτο καθρέφτες και πέπλα, βλέπω ένα κάθετο μεσημέρι όπου το γλυφό νερό μελανιάζει και δεν υπάρχει έλεος για την ψυχή που διψά για λίγη τρυφερότητα, ένα χάδι ονείρου μες στο μαρτύριο της διάφανης φωτιάς. [...] Η μετάφραση της Φαίδρας που πρωτοκυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του ΄90 στις εκδόσεις "Ίκαρος" παρουσιάζεται εδώ διορθωμένη και βελτιωμένη, με ανακατατάξεις και αλλαγές στα συνοδευτικά κείμενα.
(απόσπασμα από τον Πρόλογο)