"Ο πρωταρχικός κανόνας είναι να αρέσουμε και να συγκινήσουμε. Όλοι οι υπόλοιποι υπάρχουν μόνο και μόνο για να φτάσουμε σ' αυτόν τον πρώτο" αναφέρει ο Ρακίνας ως στόχο της τραγωδίας.

Ο μύθος, λοιπόν, του Ιππόλυτου και της Φαίδρας ξαναγράφεται από τον Ρακίνα ο οποίος εστιάζει στη Φαίδρα που βασανίζεται από τον έρωτά της για τον γιο του άντρα της, τον Ιππόλυτο, και εκμυστηρεύεται το πάθος της στην τροφό της, την Οινώνη. Η είδηση του θανάτου του Θησέα την οδηγεί στην εξομολόγηση του έρωτά της στον ίδιο τον Ιππόλυτο ο οποίος όμως την αντιμετωπίζει ψυχρά. Με την επιστροφή του Θησέα πυροδοτείται η τραγική εξέλιξη: Ο Ιππόλυτος αποφασίζει να μην αποκαλύψει την ερωτική εξομολόγηση της μητριάς του αλλά να ομολογήσει τον έρωτά του για την Αρικία, η τροφός για να προλάβει την καταστροφή τής κυράς της κατηγορεί τον Ιππόλυτο, η Φαίδρα ταλανίζεται από την ενοχή, το πάθος και τη ζήλια της. Ο Ιππόλυτος θα έχει τραγικό τέλος και η Φαίδρα θα αυτοκτονήσει αφού πρώτα ομολογήσει την ενοχή της. Ο Ρακίνας επομένως συγκινεί αποκαλύπτοντας τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.