[...] Στηριζόμενος στην πλούσια γνώση του, αλλά και στην διεισδυτική και κριτική ικανότητά του -δείγματα της οποίας έχει κατά καιρούς δείξει σε διάφορες μελέτες του- επιχειρεί μια νέα ανάγνωση του έργου του Βούλγαρη, με επικέντρωση στον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και την σχέση του μαζί του, αλλά και μια σειρά περαιτέρω προβλημάτων, που απορρέουν από αυτή τη σχέση και προσδιορίζουν το περιεχόμενο της συνειδήσεως του Βούλγαρη και τελικά την θέση του στην πορεία του Γένους και την ιστορική παρουσία του. Ο κ. Κάρμης κινείται άνετα στα δυτικά-ευρωπαϊκά ρεύματα και τις "πνευματικές ζυμώσεις του ιη΄ αιώνα", ως εξέλιξη της δυτικευρωπαϊκής διαλεκτικής και μπορεί, με την γνώση που διαθέτει -όχι μόνο θεωρητική, αλλά και εμπειρική- στην ελληνορθόδοξη παράδοση, να προσεγγίσει αντικειμενικά και υπεύθυνα, για μια ακόμη φορά, το σοφό Ιεράρχη στον διάλογό του με τα ευρωπαϊκά "φώτα". Ο συγγραφέας επιβεβαιώνει παλαιότερες θέσεις, ανακαλύπτει και ανατέμνει νέες σχέσεις, προσφέροντας τελικά μια δική του, προσωπική, θεώρηση του Βούλγαρη, σε μια σύνθεση που εκφράζει τα "κοινά καινώς και τα καινά κοινώς", και με μια ανανεωμένη ερμηνευτική, ώστε το αποτέλεσμα να μπορεί να συμπληρώσει και προαγάγει την περί τον Βούλγαρη έρευνα. [...]

(από το προλογικό σημείωμα του Πρωτοπρεσβύτερου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού)